Terug naar homeIemand die slaapt
‘Op een dag als deze, wat later, wat eerder, ontdek je zonder verrassing dat er iets mis is, dat je, om het zonder omwegen te zeggen, niet weet hoe je moet leven, dat je dat nooit zult weten.’
Een muzikale voorstelling waarin BOG. het boek Een man die slaapt uit 1967 van Georges Perec — één van hun grootste inspiratiebronnen — bewerkt om het alledaagse, het tijdloze, het eenzame en het gemeenschappelijk van het menselijk bestaan voelbaar te maken.
Voor Iemand die slaapt maakt BOG. voor het eerst een voorstelling op basis van een bestaande tekst. Het boek is geschreven vanuit het perspectief van een twintiger in Parijs eind jaren ‘60. Terwijl de wereld op springen staat, neemt hij niet langer deel aan het leven dat hij verwacht wordt te leiden. Perec schreef de tekst in de je-vorm waardoor jij als publiek direct wordt aangesproken. Alsof jij je terugtrekt. Alsof jij het bent die wandelt, kijkt, registreert, niet oordeelt, poogt niet te verlangen, niets zoekt, niets vindt.
‘Je bestaat niet meer: uren, dagen volgen elkaar op, seizoenen gaan voorbij, de tijd verglijdt, je leeft voort, zonder vreugde of droefenis, zonder toekomst of verleden, zomaar, gewoon, vanzelfsprekend, als een druppel aan een kraan, van een fonteintje op een overloop, als zes sokken die in een roze plastic teiltje staan te weken, als een vlieg of als een oester, als een koe, als een slak, als een kind of als een grijsaard, als een rat.’