BEN.

een zelfportret

BEN. een zelfportret begon als een voorstelling van BOG. over wie je bent, over zijn.  
De première was voorzien op 3 december 2021 maar de zoveelste lockdown stak daar een stokje voor. Inmiddels is BEN. uitgegroeid tot een project met vertakkingen in verschillende vormen. 

De voorstelling
Zie onderaan deze pagina meer over de voorstelling BEN. een zelfportret    

De begrafenis 
Op 26 mei 2022 hebben we BEN. begraven tijdens de opening van De Sloot. 
Klik hier voor de video en de speech

Een reactie van Judith
Na de begrafenis schreef Judith een reactie over het ‘niet delen van iets dat gedeeld wilt worden’.
Klik hier om het te lezen. 

De opgraving 
Na de begrafenis hingen we het script van BEN. in een glazen kistje met een hamer en de uitnodiging aan iedereen om bij hoge artistieke nood het kistje kapot te slaan en BEN. op te voeren. 
Klik hier om te zien welke opgravingen er bezig zijn.

BEN.

een zelfportret

‘Ik ben Benjamin. Maar mijn vrienden noemen me Ben. In het Turks betekent ben: ‘ik’. Ik ben Ben. Tenminste, zo ben ik genoemd. Of benoemd. Ik noem ben. Maar of ik Ben ook echt daadwerkelijk bén… Daar ben ik nog niet zo zeker van.’

Voor het eerst maakt BOG. een voorstelling waarin één persoon centraal staat. BEN. gaat over wie Ben precies is. Wat maakt Ben tot Ben behalve die drie letters? Want Ben mag dan wel Ben worden genoemd maar wie is Ben nog meer? En wie niet?

Ieder mens vertelt zichzelf een verhaal over het eigen ik. Maar door wie wordt dat verhaal geschreven en wat is er van waar? In BEN. buigt BOG. zich met haar speelse, filosofische blik over de moeder aller existentiële vragen: wie ben je? 

BOG. duikt in het eigen zelf en buigt zich over het begrip identiteit. Sommigen trekken zich erin terug en anderen breken er juist uit. Het wordt gebruikt als vaandel om achter te lopen of als stok om mee te slaan. Wie ben je voor jezelf en in de ogen van anderen? En ben je ooit alleen jezelf? BOG. doet een stap naar achter en probeert te zien waar ‘ik’ de ‘ander’ raakt.