Het denken zet vast én bevrijdt, zo is het, want de dingen zijn nu eenmaal paradoxaal, zoals BOG meermaals moet erkennen. In elke tekst zijn overigens ook nogal wat ‘grote thema’s van deze tijd te onderscheiden: de present shock van een door social media aangevuurd en eeuwigdurend ‘nu’, de globalisering en digitalisering, de ecologische uitdagingen, de vluchtlingenproblematiek… maar ze broeien onder de woorden zonder er ooit doorheen te breken. We blijven in het schijnbaar volstrekt particuliere oogpunt steken van die ene ‘ik’ die aan het woord is. Percussionist Lucas Kamer begeleidt de woordenstromen met soms dienstbare, soms dwingende ritmes.

Evelyne Coussens in Etcetera

Compromisloos, consequent en daardoor ongemakkelijk kiest BOG. in alles voor een kaalslag: een decor van slechts drie elementaire vormen in primaire kleuren (vooruit; én twee geiten in het gras), één live getrommelde soundtrack en over elkaar buitelende woorden in contrast met de woordeloze natuur. ★★★★☆

Annette Embrechts in de Volkskrant

Ofwel ga je mee in deze mindfuck en word je aan het einde beloond door hun genereuze gebaar, ofwel vind je het maar niets en blijf je op je honger zitten. Wat mij betreft is BOG er alleszins in geslaagd om hun complexe gedachten en twijfels in een spannend taalexperiment te gieten en zo met OER een gedurfd onspectaculair kleinood op het Oerol-publiek los te laten. ★★★★☆

Filip Tielens in Theaterkrant

Door dat spel met veraf en dichtbij, met natuur en cultuur, doet OER. een interessante poging om uit te vinden hoe krachtig onze fantasie en onze ideeën nog zijn als je ze loslaat in de vrije natuur.

Robbert van Heuven in Trouw